ZDJECIA - CZ. II - TURCJA I IRAK

W części drugiej zdjęcia z przejazdu na południe Turcji przez Mardin, w stronę granicy z Irakiem i krótka wizyta w Kurdystanie Irackim.

Główna część starego miasta w Mardin położona jest na wzgórzu, na którego szczycie są pozostałości twierdzy

Wsród uliczek Mardin

Mardin bez pośpiechu

ZDJECIA - Turcja cz. I

Na zakończenie wrzucamy trochę zdjęć z tych wspaniałych 3 tygodni, część z nich pewnie już się pojawiła w poprzednich wpisach, ale sporo będzie zupełnie nowych i mam nadzieje ciekawych, a już na pewno każde z nich przywołuje fajne wspomnienia :)

na dziedzińcu meczetu

w meczecie (trochę nielegalne zdjęcie)

Polecane noclegi

Podczas całej naszej podróży kilkukrotnie nocowaliśmy w miejscach poleconych przez kogoś, u osób poznanych przez couchsurfing.org albo w miejscach, które nieco przypadkowo znalazły się na naszej trasie. Część z tych miejsc była godna polecenia i obiecaliśmy, że będziemy je polecać innym osobom, co z przyjemnością robimy.

i tak np. w Iranie jeden z noclegów mieliśmy w mieście Marand, u Sabera poznanego za pośrednictwem couchsurfing (Saber wystepuje też pod pseudonimem Khanneh moallem albo Duman Whatever i z tego co mówił pracuje dla WWF, więc czesto podróżuje). Nocleg ten prowadzili chyba jego rodzice w byłym domu nauczyciela przy jednej z głównych ulic Marand - było tanio, choć warunki skromne, ale godne polecenia dla osób nie przykładających uwagi do luksusów :). Do kontaktu pozostał mi email : smediherb@gmail.com

W Yumurtalik zatrzymaliśmy się w Kucuk Pansion (co oznacza chyba mały pensjonat). W rzeczywistości było tam chyba kilkadziesiąt pokoi i prawie wszystkie puste - było jeszcze przed sezonem. W internecie był dostepny też gdzieś email do nich.

W Gruzji, a konkretnie w Stepantsminda (Kazbegi) zatrzymaliśmy się w jednym z domów gościnnych prowadzonych przez rodzinę (chyba) Pitskhelauri. Zdaje się u Pani znanej bardziej pod imieniem Marina. Warunki fajne, cena przystępna (chyba ok 25 GEL ze śniadaniem choć dokładnie nie pamietam). Śniadanie za to było pierwsza klasa, chyba najlepsze wokół całego Morza Czarnego. No i świetny widok wprost na Kazbek z tarasu. Żeby tam dotrzeć, trzeba się kierować od centrum w stronę poczty i potem skręcić w prawo pod górę a potem w lewo - gościeniec jest dokładnie naprzeciwko widocznego hotelu w trakcie budowy (w 2013 r.). Można też zapytać po prostu taksówkarzy, bo mąż Pani Mariny wozi ludzi Ładą Niva.My spaliśmy w jednym z tych 2 poniżej  - nie wiem w którym, ale wiem, że ten drugi też jest OK bo spali tam nasi znajomi.

Z noclegu w Stepantsmindzie być może będzie nam dane skorzystać już wkrótce, przy planowanej wyprawie na Kazbek :-D

Na Krymie nasza miejscówka na półwyspie Kazantyp to ta z wizytówki poniżej - w miejscu wielkiej zółtej kropki, tuż przy czymś na kształt molo,a z pokoju wchodziło się od razu na plażę... 

A gdyby ktoś dotarł do Mardin, to polecamy poszukać noclegu w tym miejscu - Sahmeran Pansiyon (http://www.sahmeranpansiyon.com/) . Położony jest w górnej części starego miasta, wejście od 'deptaka'. Wprawdzie schody prowadzące w górę, a właściwie ich brak, wyglądały tragicznie i  nas początkowo odstraszyły, ale warto było zaryzykować.  (podobno akurat trwał remont kanalizacji na tych schodach).

Po wielu latach.... Za siedmioma Morzami - cześć III

Po dłuuuuuuugiej przerwie spowodowanej różnymi względami przyszedł czas na dokończenie opisu podróży przez 7 mórz. Do tej pory zaliczone i opisane zostały poprzez zanurzenie lub chociaż zauważenie 4 morza, więc prostym rachunkiem 7-4 =... pozostały 3 morza przed powrotem do Polski. Tak więc po wyjeździe z Iranu w którym zaliczyliśmy Urmiah, lekko uszkodzonym naszym W124 uderzyliśmy na północ. Lekkie uszkodzenie w tym przypadku oznaczało naderwanie części karoserii, do której był przymocowany amortyzator przedniego koła :) nawet ja poczułem w tej sytuacji minimalny wzrost ciśnienia tętniczego :), ale udało się to naprawić w bardzo miejscowy sposób. Z naprawy powstał nawet krótki filmik.

 

 Na szczęście nie byliśmy aż tak obładowani jak ten:

 Kierunkiem północnym wkroczyliśmy do Armenii spotykając po drodze, tuż przy granicy z eksklawą Azerbejdżanu większego brata naszego W124 (słyszał ktoś kiedyś nazwę Nachiczewańska Republika Autonomiczna?).

 

Podróż przez Armenię okazała się zdecydowanie dłuższa niż zakładaliśmy (i bardziej kosztowna z uwagi na różnorakie opłaty na granicy, których tylko częściowo udało nam się drogą negocjacji uniknąć). Wcześniej, opuszczając Iran musieliśmy oczywiście zdobyć 50 pieczątek rożnych osób, w tym chyba także przypadkowo spotkanych :)

Dodatkowo przez półmetrowe dziury w drodze odnowiła się kontuzja karoserii. No ale były też zalety, jak chociażby świetne widoki, przejażdżka kolejką Wings of Tatev czy też znaleziony o północy nocleg w całkiem wypasionym pensjonacie na zadupiu w cenie stargowanej o połowę :) 

W każdym razie następnego dnia pod wieczór dojechaliśmy do jeziora Sevan, zwanego Morzem Armenii, które objechaliśmy wzdłuż zachodniego brzegu. Nad jeziorem zalegała nawet cieńka warstwa świeżutkiego i białego śniegu, co początkowo wydawało nam się wręcz niemożliwe o tej porze roku w miejscu o szerokości geograficznej zbliżonej do Neapolu... Chyba jednak wysokość ok. 2 000 n.p.m. robi w tej sytuacji różnicę. Przy poprzedniej wyprawie do Gruzji i Armenii też mieliśmy w planie wizytę i kąpiel w Morzu Armenii, ale jakoś z braku czasu nie udało nam się tu dotrzeć. Już wtedy słyszeliśmy, że jezioro i okolice są dość chłodne i jedynie w lipcu i sierpniu woda jest wystarczająco ciepła do kąpieli. Mimo tego przez większość nieco cieplejszych dni plaże wokół jeziora są pełne wczasowiczów. W każdym razie w czasie w którym tam byliśmy tym razem nie było opcji wykąpania, chyba że dla morsów.

Nad Sevanem zaliczyliśmy jedną z najładnieszych miejscówek na zdjęcie, zwiedziliśmy jeden z klasztorów i nocą uderzyliśmy w kierunku Gruzji. Co ciekawe moment przekroczenia granicy ormiańsko - gruzińskiej okazał się dla nas jakby wkroczeniem do tego bardziej cywilizowanego świata zachodu. Prawie jak w domu. Na biwaku tuż przed Tbilisi z rana niespodziewanie nasze namioty zjadły krowy :) No prawie...

Pomijam więc piękną Gruzję bo żadnego morza tu nie odwiedziliśmy - następne morze jakie nam się ukazało to chyba Morze Azowskie. Przekraczając granicę Rosja - Ukraina na promie przez cieśninę kerską po prawej stornie mieliśmy Morze Azowskie, po lewej Morze Czarne. Po ok 2 godzinach dotarliśmy do małej miejscowości nad Morzem Azowskim - Szczołkinie (Shcholkinie), gdzie złapaliśmy kapcia i dowiedzieliśmy się, że ciekawsze miejsce do szukania noclegu będzie odrobinę na północ jeszcze.

Ostatecznie nocowaliśmy w przyjemnym pensjonacie położonym dosłownie na plaży półwyspu Kazantyp. Szczerze polecamy, zwłaszcza jeśli ktoś podobnie jak my szuka dość ładnego i spokojnego miejsca w przystępnej cenie...

Przez najbliższe 3 dni była to nasza baza wypadowa do innych miejsc na Krymie (jeszcze ukraińskim). Stąd też następnego dnia udaliśmy się do Słonecznej Doliny, gdzie po zakupie wspaniałych miejscowych win (i odrobiny piwa) udaliśmy się na plaże w celu zaliczenia Morza Czarnego. Woda była odczuwalnie chłodniejsza niż w Azowskim przy naszym pensjonacie, ale już jak najbardziej nadawała się do kąpieli, przynajmniej dla tych bardziej tolerancyjnych na niższe temperatury. Następnego dnia o ile dobrze pamiętam odwiedziliśmy jeszcze Feodozję, zrobiliśmy trochę zakupów i zaczęliśmy się zbierać w dalszą podróż - tym razem już w ostatnią trasę prosto do Polski....

Na nasze nieszczęście tuż po powrocie do ojczyzny auto po raz pierwszy od startu odmówiło posłuszeństwa - konkretnie to przestało jechać pod górkę i zgasło. diagnoza - zapchanie przewodu paliwowego i filtra paliwa. Po przeczyszczeniu filtra, metodą pryskania jakimś aerozolem w układ dolotowy powietrza silnik odpalił, ale po paru km historia się powtórzyła. Kolejna naprawa i ruszyliśmy dalej. Niestety ostatecznie do mety Batumi nie dojechał - ponowne zapchanie przewodów gdzieś pod Łodzią w środku nocy zmusiło nas do pozostawienia auta pod warsztatem i powrotu innym środkiem. Jak już wcześniej podejrzewaliśmy przewody zapychały się szlamem zalegającym w zbiorniku paliwa, być może wlanym też w trakcie ostatniego tankowania na Ukrainie. Ostatecznie po wyczyszczeniu baku Batumi śmiga do dziś !!!

Szczęście w nieszczęściu, że jedyna awaria, która nas zatrzymała po przejechaniu 10 000 km trafiła się w po powrocie do Polski !